هوا خیلی سرد است. نه فقط سرد است، طوفان هم هست. صبح غر زدم که امروز کارگاه محبوبم را کنسل کرده اند به خاطر اعلام وضعیت نارنجی. غر زدم که چه وضعش است اروپایی های گوگولی ناز نازی؟ اما راستش از ساعت سه به بعد حتی دیگر نمی شد در خیابان راه رفت. گویا ته مانده های یک گردباد در آتلانتیک از سمت فرانسه شروع شده است و به انگلستان و ایرلند رسیده است. حالا که می نویسم با یک عالمه لباس کاموایی، یک کیسه آب گرم و دولایه پتو زیست می کنم.
از صبح غرهای دیگر هم داشتم. راستش من قبلا در نقش یک آدم آن تایم و دقیق خیلی فرو می رفتم. مثلا نون را مسخره می کردم که چه طور گوشی و موبایلش را این ور آنور جا می گذارد؟ کلیدش را گم می کند؟ این دو ماه که جزو شلوغ ترین ماه های عمرم بود، هم کلید گم کردم و هم سیم کارت، تهران همش بدو بدو بود و بودن در جوار خانواده هم که اصلا آدم نمی فهمد چه طور می گذرد! خلاصه که تابستانم انقدر شلوغ بود که تقویم و دفترچه یادداشتم هم به من خیانت کرد.
صبح ها هفت صبح از خواب پا می شوم و شب ها که می رسم خانه فقط می توانم روی تخت ولو شوم. خیلی هنر کنم غذایی بپزم. ای بابا زندگی! هر چه که آدم می دود هم انگار باز تمام نمی شود. اتاقم یک خروار لباس و کتاب ریخته شده روی هم هست. من بودم دو روز پیش نوشته بودم که دلم می خواهد مادر باشم؟!
راستش من حتی حوصله ی پاسخ به مسینجر فیس بوک و جواب چه خبرها و خوبی ها را هم ندارم.شاید هم دارم، هنوز آن که باید را نه! برای همین جا خالی میدهم و می دوم. شب ها هم در دفترم می نویسم:
I am waiting for my peak, honey? When is it going to blow? Maybe before I go
When am I going to disappear? Life is boring, I am bored, and there is no morning. Love can not even save us. We are just lost, souls. Playing with the trash, struggling for nothing. Torturing each other and hopeful for another life? Isn't it enough
Is the world a real masterpiece? We are all statelessness, and the earth is not our land! I am waiting for my peak. Listen before I go.
درباره این سایت